Elsku pabbi…
Í dag er feðradagurinn og ég vildi getað knúsað þig og sagt þér hvað mér þykir vænt um þig.
Eftir að þið mamma skilduð gat ég það ekki af því mér var innrætt reiði og vanvirðing í þinn garð. Ég tileinkaði mér það sem umhverfi mitt krafðist af mér.
Enginn í mínu nærumhverfi staldraði við og sagði: „Pabbi þinn er bara venjulegur maður með sína kosti og galla, eins og við öll, og það er þér mikilvægt að vera í samskiptum við hann.“ Þvert á móti fylgdist nærumhverfið þögult með útilokuninni og ég veit ekki betur en það hafi trúað óhróðrinum sem hafður var uppi um þig. Gagnrýnislaust.
Engum fannst athugavert að barn hætti að hitta pabba sinn.
Í dag er feðradagurinn og mig langar svo að segja þér hvað ég sé eftir því hversu grimm ég var við þig. Ég þjáist af samviskubiti yfir þeim skiptum þegar þú reyndir af nærgætni að nálgast mig og ég hreytti í þig ónotum. Ónotum sem voru ekki frá mér komin, þótt mér fyndist það á þeim tíma. Ég vil að þú vitir að það var reiði annarar manneskju sem talaði í gegnum mig. Mér hafði verið stýrt inn í svart/hvítan heim dómhörku.
Í dag sé ég hvað þú varst að vanda þig.
Að tipla á tánum á þessu sprengjusvæði sem mín viðhorfsstýrða veröld var.
Fyrirgefðu.
Það tók mig langan tíma og miklar þrengingar að átta mig á þessu miður góða hlutskipti. Ég hef farið í gegnum þetta ferli í miklum mótvindi frá móðurfjölskyldu, enda samskiptin hjá flestum í ættinni gegnsýrð af meðvirkni og neikvæðu viðhorfi í þinn garð.
Í dag er feðradagurinn og mig langar að segja þér að ég er bara hálf manneskja fyrir að hafa ekki fengið að hafa þig í lífi mínu.
Pabba minn.
Helminginn af sjálfri mér.
Ég hefði viljað vita svo margt um þig. Um þína kosti og galla. Ég hefði viljað kynnast fólkinu þínu. Þekkja þínar hliðar, góðar og slæmar, og læra af þeim – alveg eins og ég hef gert hjá mömmu. Ég hefði líka viljað njóta þess stuðnings sem ég hefði getað haft í þér, sérstaklega í því ferli að vinna mig í gegnum þetta skemmandi mynstur þar sem ég hafði mikla þörf fyrir útbreiddan faðm og óskilyrta ást.
Í dag er feðradagurinn og ég syrgi þig. Og ég syrgi þann hluta af sjálfri mér sem er frá þér kominn en ég hef þurft að afneita.
Og þó það sé of seint fyrir okkur, er ekki of seint fyrir mig að draga lærdóm af þessu. Að breyta því óheilbrigða mynstri sem mótaði mig. Að forða börnunum mínum frá því að erfa samskiptamynstur sem telur eðlilegt að útiloka sumt fólk. Að kenna þeim gagnrýna hugsun og samkennd með öllum. Ekki bara útvöldum. Að þau þurfi ekki að hata hluta af sjálfu sér, heldur geti elskað sig að öllu leyti.
Þetta geri ég þér til heiðurs pabbi minn, því ég elska þig og mér þykir afar sárt að hugsa til þess hvað ég olli þér miklum harmi.
Á feðradaginn vil ég að þú vitir að ég er komin til baka. Ég sendi ég þér knús og faðmlag og finn hlýju til baka.
Gleðilegan feðradag
P.S.
Afsakaðu að þetta sé ekki skrifað undir nafni, en móðurfjölskyldan mun bregðast afar illa við ef hún veit að þetta er ég. Samskiptin myndu líklega hætta í einhvern tíma og ég bara nenni því ekki eina ferðina enn. Mér finnst mikilvægt að eiga einhver samskipti við hana, því það er nóg að missa tengsl við annað foreldrið og fjölskyldu þess.
(Bréfið hér að ofan er frá konu sem ekki vildi láta nafn sitt koma fram en bað um að það fengi birtingu á feðradaginn í nafni félagsins. Við þökkum henni kærlega fyrir fallegt bréf um leið og við óskum henni til hamingju með að hafa átt pabba sem greinilega elskaði hana skilyrðislaust.)
https://www.facebook.com/Foreldrajafnretti/
