Karlmaður á sextugsaldri var dæmdur til sjö ára fangelsisvistar fyrir að nauðga syni sínum og brjóta gegn honum kynferðislega. Brotin framdi maðurinn ítrekað á árunum 1996 til 2003 og var sonur hans þá fimm til ellefu ára að aldri. Héraðsdómur Reykjavíkur felldi dóm yfir manninum í dag.
Maðurinn var ákærður fyrir kynferðisbrot gegn syni sínum, á þáverandi heimilum ákærða á árunum 1996–2003, er drengurinn var fjögurra til ellefu ára gamall. Með því að beita hann ofbeldi og ólögmætri nauðung þar sem hann nýtti sér yfirburði sína gagnvart drengnum og traust hans og trúnað til sín sem föður, sem hér nánar greinir:
- Á árunum 1996–1997, í Reykjavík, í fjölda skipta káfað á kynfærum drengsins og látið hann sömuleiðis káfa á kynfærum sínum.
- Á árunum 1997–1999, aðí Reykjavík, í fjölda skipta káfað á kynfærum drengsins og látið hann káfa á kynfærum sínum og í fjölda skipta haft við hann endaþarmsmökuns ákærði hafði sáðlát.
- Á árunum 1999–2001, í Reykjavík, í eitt skipti haft við drenginn endaþarmsmök uns ákærði hafði sáðlát.
- Á árunum 2001–2003, í bílskúr í Kópavogi, í fjölda skipta káfað á kynfærum drengsins og látið hann káfa á kynfærum sínum.
- Á ótilgreindum tíma á árunum 1996–2003, ítrekað sýnt drengnum klámfengið myndefni í tölvu, en myndefnið sýndi ýmist fullorðna einstaklinga eða börn sem voru beitt kynferðislegu ofbeldi af hálfu fullorðinna karlmanna.
Brotaþoli kom fyrir dóminn og gaf þar skýrslu. Lýsti hann brotum ákærða. Framburður brotaþola fyrir dóminum var nokkuð á sama veg og þegar hann gaf skýrslu hjá lögreglu. Ekki var innbyrðis ósamræmi um mikilvægustu atriðin. Var brotaþoli einlægur og trúverðugur í frásögn sinni. Barnalæknir er annast hefur brotaþola frá unga aldri telur ekki ástæðu tilað efast um minningar brotaþola.
Brotaþoli kvaðst muna fremur lítið eftir árunum 1996 til 1997 er ákærði hafi búið í Reykjavík en þó muna það að ákærði hefði barið hann í hnakkann og tekið hann hálstaki. Þá hafi ákærði bæði gefið brotaþola gjafir og hótað honum með hnífi í því skyni að hann segði ekki frá því kynferðisofbeldi er hann hefði beitt hann. Á árunum 1997 til 1999, þegar ákærði hafi búið á […], hafi ákærði brotið margvíslega gegn honum. Hafi hann hótað að drepa hann og stjúpföður hans ef hann segði frá brotunum. Hann hafi barið brotaþola og nauðgað honum í endaþarm og það hefði yfirleitt endað með sáðláti ákærða. Hafi brotaþoli verið læstur inni í herbergi sínu eftir að brotin áttu sér stað. Þá hafi ákærði káfað á líkama brotaþola og getnaðarlim meðan brotaþoli hafi verið í baði auk þess að þvinga hann til að káfa á sér. Ákærði hefði ítrekað sagt brotaþola nákvæmlega hvernig hann ætti að drepa stjúpföður sinn, ásamt því að viðhafa niðrandi orð um móður hans og stjúpföður.
Ákærði hefur hins vegar verið ótrúverðugur í framburði sínum. Er það mat í fyrsta lagi byggt á því að ákærði hefur viðurkennt að hafa sent bréf til móður brotaþola, þegar forsjárdeila var í gangi um brotaþola, þar sem ákærði staðhæfði að þáverandi fósturfaðir brotaþola hefði brotið kynferðislega gegn honum. Eins staðhæfði ákærði í bréfunum að fósturfaðirinn hefði beitt brotaþola öðru ofbeldi. Ákærði lýsti því hér fyrir dóminum að engin stoð hefði verið fyrir þessum fullyrðingum og þær verið alfarið rangar.
Samkvæmt þessu skirrist ákærði ekki við að greina rangt frá þjóni það hagsmunum hans. Þá er til þess að líta að ákærði hefur alfarið synjað fyrir það að hafa sýnt brotaþola klámfengið myndefni. Brotaþoli hefur staðhæft annað, og fær sá framburður hans stoð í framburði uppeldisdóttur ákærða, C, sem staðhæfði það sama, auk þess sem fyrrum maki ákærða, B, lýsti því að ákærði hefði verið að horfa á klám í íbúð þeirra. Næst er, við mat á trúverðugleika ákærða, til þess að lítaað ákærði hefur synjað fyrir að hafa verið með skotvopn á heimilinu sem hann hafi handleikið í samskiptum við brotaþola.
Framburð brotaþola í þá veru styðja uppeldisdóttir ákærða og fyrrum maki, sem lýsa hinu sama. Eins hefur ákærði synjað fyrir að hafa læst eða lokað brotaþola inni þegar brotaþoli var í umgengni. Það fer gegn samhljóða framburði uppeldisdóttur ákærða og fyrrum maka, sem styðja framburð brotaþola að þessu leyti. Til þess er að líta að á meðal gagna málsins er yfirlýsing, sem ákærði og fyrrum maki hans hafa undirritað, þar sem því er lýst að brotaþola líði vel á heimili ákærða.
Fyrrum maki ákærða kveður yfirlýsinguna ranga. Fer hún einnig gegn gögnum um vanlíðan brotaþola á þessum tíma. Framburður móður brotaþola styður framburð brotaþola, sem og yfirlýsing fyrrum kennara og stjórnenda […]sem hafa staðhæft að pabbahelgar hafi valdið mikilli vanlíðan hjá brotaþola. Styður allt þetta staðhæfingar brotaþola, en gerir framburð ákærða um leið ótrúverðugan. Þegar til þeirra atriða er litið sem hér hefur verið gerð grein fyrir verður trúverðugur framburður brotaþola lagður til grundvallar niðurstöðu.
Samkvæmt því er hafið yfir skynsamlegan vafa að ákærði hafi brotið gegn brotaþola svo sem í ákæru greinir.Brot ákærða voru framin í einni brotasamfellu á árabilinu 1996 til 2003 og því um áframhaldandi röð brota að ræða. Voru þau ekki fyrnd er rannsókn vegna þeirra hófst hjá lögreglu. Verður ákærði sakfelldur samkvæmt ákæru og er háttsemi hans þar rétt heimfærð til refsiákvæða.
Ákærði er fæddur í maí 1961. Sakaferill hans hefur ekki áhrif á ákvörðun refsingar. Brot ákærða voru alvarleg og beindust að mikilverðum hagsmunum. Beitti hann barnungan son sinn kynferðislegu ofbeldi árum sama. Voru brotin framin í skjóli trúnaðartrausts sem ríkti á milli ákærða og brotaþola. Á ákærði sér engar málsbætur. Með hliðsjón af því er refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í sjö ár.
Af hálfu brotaþola er krafist skaðabóta að fjárhæð 3.000.000 króna auk vaxta. Í bótakröfunni er vísað til þess að brot ákærða hafi haft mikil áhrif á líf brotaþola og valdið honum miklum miska. Með vísan til brota ákærða, sem voru alvarleg og stóðu yfir í allt að sjö ár, og þeirra afleiðinga sem þau hafa haft á líf brotaþola, eru miskabætur hæfilega ákveðnar 3.000.000 króna.
Hér má lesa langa sögu um dómsmálið í heild sinni