Frostrósin okkar er í Osló á fundi krataflokka eftir spaugilegt klúður sitt í Kænugarði með hinum sigruðu á lokadögum Zelinsky í T-bolnum. Hún hefði átt að halda sig á Íslandi, fylgjast með dauðateygjum stríðsstjórnar Zelinsky úr fjarlægð og friðarfrumkvæði Bandaríkjanna. En nei.
Frostrós tók lest til Kyiv með litla fólkinu og tvöfaldaði framlag Íslands til vopnakaupa í 3.6 milljarða í ár, eftir að hafa beðið fólkið í landinu um tillögur til að spara. Frostrós hækkaði stríðsframlag okkar til Úkraínu í 27 milljarða; hvað er kick-backið. Ísland er í bandalagi NB-8; Norðurlanda og Eystrasaltsríkja.
NB-8 hefur tekið að sér að vopnvæða úkraínsk herfylki í styrjöld við Rússa, langfjölmennustu þjóð Evrópu. Við erum í hatursbandalagi með þjóðum sem eiga landamæri með Rússlandi. Stefna Frostrósar er þjóðhættuleg. Hún gengur gegn íslenskum þjóðarhagsmunum og hegningarlögin taka á því.
Í SÁPUKÚLU GRÆNA T-KARLSINS
Í lestinni hefur Frostrós hlustað á Mette gagga; “Friður er hættulegri en stríð.“ Orwellskt ekki satt?
Frostrós gengur út frá stríði: „Vopnahlé á réttum forsendum … ekki stoppa stríðið sama hvað,“ segir Frostrós í viðtali við Morgunblaðið. Konan bullar.
Stríðið hefur varað í þrjú ár, Evrópuleiðtogar hafa aldrei rætt frið. Græni T-karlinn gætti þess að litla fólkið færi ekki hænufet út á meðal íbúa Kænugarðs.
Frostrós tók ekki hænufet út fyrir sápukúlu græna T-karlsins.
