Á þögnin eina að ríkja meðan byggðirnar grotna niður?
Það virðist vera búið að setja lok á umræðuna um kvótakerfið og þá staðreynd að flest sjávarþorpin hafa eða eru að leggjast í eyði vegna fiskleysis, sem komið er til vegna þess að aflaheimildir hafa verið fluttar í burtu.
Hvers vegna þora stjórnmálamenn ekki að takast á við Hafró og sægreifana, landinu til bjargar?
Á sama tíma er sóknin í þorskstofninn 18% en var á aflaárunum um 35% án þess að það kæmi niður á velgengni stofnsins. Stofninn er stærri en nokkru sinni en aflinn mun ekki vaxa nema sóknin sé aukin. Við eigum inni 150-200 þús. tonna þorskafla, vegna þessarar vannýtingar.
Hvernig væri að leyfa greifunum að halda sínu fyrst um sinn, en dreifa þessum vannýtta afla á sjávarbyggðirnar? Eða á þögnin eina að ríkja meðan byggðirnar grotna niður?
Hvers vegna þora stjórnmálamenn ekki að takast á við Hafró og sægreifana, landinu til bjargar?