Öll þessi umræða vikunnar minnir mig á skemmtilegt atvik úr síðæsku minni. Pabbi var utanríkisráðherra og Kiddi Rót var bílstjórinn hans. Pabbi þurfti 1991 að skutlast útá flugvöll að taka á móti forsetum Eystrasaltsríkja í þeirri viðleitni sinni að viðurkenna sjálfstæði þeirra frá ógnarveldi Sovétríkjanna og sósíalistanna hans Gunnars Smára.
Þeir voru seinir fyrir og pabbi sagði við Kidda. Step on it. Kiddi hlýddi og suðurnesjalöggan stoppaði þá á Reykjanesbrautinni á 140 km. Kiddi missti bílprófið í 3 mánuði. Skömmu síðar urðu Íslendingar heimsmeistarar í bridge og pabba vantaði bílstjóra svo ég skutlaði honum útá völl. Það varð töluverð seinkun á komu heimsmeistaranna svo við settumst í eitthvað VIP herbergi á vellinum og biðum.
Svo kom Davíð Oddsson sem þá var nýorðinn forsætisráðherra í Viðeyjarstjórn hans og föður míns. Ég hafði aldrei hitt Davíð fyrr og var með stjörnuglampa í augunum. Og maðurinn settist við hlið mér og talaði við mig einsog jafningja og lék á alls oddi. Mér fannst hann frábærlega skemmtilegur og ánægður með athyglina sem hann sýndi litlum mér. Þeir ráðherrarnir fengu sér nokkur viskíglös á meðan á biðinni eftir heimsmeisturunum okkar stóð. Skemmtilegt partí.
Og svo komu heimsmeistararnir og báðir héldu ræður og Davíð sagði ekki bara skál heldur Bermúdaskál. Eitt skemmtilegasta kvöld lífs míns. En svo daginn eftir var Davíð sakaður um að vera drukkinn. Og allt logandi vitlaust. Því finnst mér kaldhæðnisleg örlög að í minni eldskírn í pólitík geri ég allt vitlaust á landinu og í Mogganum hans Davíðs fyrir að hafa verið fullur í beinni útsendingu.
Davíð varð svo forsætisráðherra lengur en nokkur annar samfellt. Allir sem þarna voru vita að ég var ekki drukkinn. Enda ekkert VIP herbergi á RUV. En ég hlýt að hafa gert eitthvað rétt fyrst ég fæ yfir mig þessa holskeflu gagnrýni. Svo ég segi einsog Davíð Oddsson ekki bara skál, heldur Bermúda skál 🙂
