Þitt er valdið Þorbjörg – ekki mitt

Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir dómsmálaráðherra svarar grein minni um hringa- vitleysuna á landamærunum á ýmsum vígstöðvum. Hún viðurkennir í útvarps- spjalli að ástandið sé óboðlegt og tíundar vissulega eitt og annað smálegt sem orðið gæti til bóta. Hún sér hins vegar ekki aðalatriðið – eða vill a.m.k. ekki tala um það. Nefnilega að höggva einfaldlega á hnútinn eins og Alexander mikli forðum: Segja Íslendinga úr Schengen samstarfinu eða að taka hið minnsta upp okkar eigin landamæravörslu eins og margar þjóðir gera þrátt fyrir aðild sína að Schengen.

Ráðherranum finnst gaman að leggja lykkju á leið sína til þess að draga mig sem fyrrverandi hitt og þetta til ábyrgðar á getuleysi síðustu ríkisstjórnar. Þar kom ég auðvitað hvergi nærri og hef bæði gagnrýnt hana í mínum flokki og opinberlega.

Í þeim efnum hafa íslensku landamærin alla tíð verið mér hugleikin á margan hátt hvort heldur sem er til þess að standa vörð um mannlífið, náttúruna, matvælaöryggi, heilbrigði dýrastofna, vöxt og viðgang landbúnaðarins o.fl. Fyrrverandi ríkisstjórn á með húð og hári vandræðin þau sjö ár sem hún stjórnaði eða stjórnaði ekki landamærunum, fór villur vegar í leigubílaakstrinum og gerði sig seka um alls kyns meðvirkni sem enginn framsóknarmaður getur réttlætt eða verið hreykinn af.

Munurinn á mér sem fyrrverandi og ráðherranum sem núverandi blasir við. Þorbjörg situr með veldissprotann í hendi. Hún getur tekið af skarið og leyst úr því ófremdarástandi sem langstærstur hluti þjóðarinnar vill að tekið verði tafarlaust á. Ég get það ekki þó feginn vildi. Aumingjaskapurinn á landamærunum kostar fólkið í landinu, skattgreiðendur, gríðarlega fjármuni sem í mínum huga er beinlínis hent út um gluggann.

Kæri dómsmálaráðherra!

Hér duga engin vettlingatök. Þeir sem á annað borð komast inn í Schengenlöndin geta ferðast þar um án þess að framvísa vegabréfum og gefa upp rétt nafn. Þar á meðal hingað til lands. Svörtu sauðirnir líka. Þess vegna stefnir ekki bara í óefni, heldur hafa óveðursskýin hrannast upp í langan tíma.

Ófremdarástandið er ekki áhyggjuefni morgundagsins heldur líðandi stundar. Mál er að linni. Þú getur – en þarft að hafa til þess meiri kjark en forverar þínir við stjórnvölinn. Það er engin lausn að byggja nýtt tukthús á landamærunum og kalla það „brottfararstöð“ með tilheyrandi gæslu.

Sömu milljarðarnir munu fjúka út um gluggann. Taktu af skarið á meðan þú hefur vald til. Í dag ertu núverandi. Á morgun gæti það orðið of seint…