Hreinsanir verkalýsleiðtogans

Í Rússlandi hafa „hreinsanir“ gjarnan tíðkast. Stalín beitti þessari aðferð gjarnan til að losna við óþægilega „félaga“. Voru þeir þá annað hvort skotnir í hnakkann eða sendir til Síberíu í sífrerann. Pútin beitir líka slíkum hreinsunum og lætur meðal annars henda óþægum ólígörkum út um glugga. Svo virðist sem Sólveig Anna formaður Eflingar sé afar hrifinn af þessari aðferð til að losna við óþægilega einstaklinga. Hún getur að vísu ekki sent menn til Síberíu eða yfir móðuna miklu en rekur þá hið snarasta ef þeir henta ekki fyrir „félagana“ í Eflingu.

Kunningi undirritast er hafði starfað áratugum saman hjá Eflingu lenti í einni af hreinsunum Sólveigar Önnu. „Ég var á fundi með formanninum hópi starfsfólks og þá opnast skyndilega dyrnar og Viðar gengur inn. Og þá  kveður við úr horni. „Þetta er nýi framkvæmdastjórinn. Þú átt að fara af fundinum þú ert ekki lengur framkvæmdastjóri hjá Eflingu. Takk fyrir.“

Þessi grandvari maður á sjötugsaldri var þannig rekinn eins og hundur eftir áratuga starf. Þetta var  honum mjög þungbært og er líka afar erfitt að fá vinnu á þessum aldri. En þannig ganga „hreinsanir“ fyrir sig. Kommisarar þessa heims verða að hafa réttu „félagana“ sér við hlið. Og þeir haggast ekki þótt þeir séu dæmdir af dómstólum enda boðberar æðri sannleika. Þannig var Sólveig Anna nýlega dæmd af Félgasdómi vegna ólgögmætar uppsagnar trúnaðarmanns. Alþýðusamband Íslands, sem Efling á aðild að, fagnaði  dóminum og taldi hann styrkja réttarstöðu trúnaðarmanna.

Blaðamaður Morgunblaðsins hringdi í Sólveigu og spurði: „Telurðu að þú þurfir að segja af þér vegna dómsins?“ Nei. Mér hefur bókstaflega ekki komið sú hugsun í hug.

Guðmundur Jónssson