Eva Sóley Guðbjörnsdóttir, framkvæmdastjóri fjármálasviðs Icelandair, segir í samtali við Fréttablaðið í gær að lánardrottnarnir sem Icelandair hafi átt í viðræðum við séu 15 en um er að ræða leigusala, færsluhirða, lánveitendur og mótaðila vegna olíuvarna. Viðræðurnar ganga mjög vel að mati stjórnenda Icelandair og eru þeir bjartsýnir á að klára samninga við alla lánardrottna fyrir næstu mánaðamót, en hún bendir þó á að verkefnið sé í senn ærið og krefjandi.
Þetta er allt gott og blessað en eigum við að vorkenna framkvæmdastjóri fjármálasviðs Icelandair fyrir að þurfa að sinna vinnunni sinni. Brandarinn er hins vegar sá að lánadrottnarnir eru ekki að gefa neitt eftir af höfuðstól skuldanna, en eru að lengja í hengingarólinni í von um að það séu nógu vitlausir lífeyrissjóðir til á Íslandi til að fjárfesta áhættufé í félagi sem er á hausnum. Kirsuberið á toppnum væri ríkisábyrgð til handa félaginu á lausafjárskorti. Eflaust geta samningamenn lánadrottna varla á sér heilum tekið hverskonar lukkupott þeir hafa dottið í þegar kemur að því að semja við stjórnendur Icelandair.
Icelandair vill klára samninga við Bjarna Benediktsson fjármálaráðherra, lánadrottnana 15 og Boeing fyrir Verslunarmannahelgi áður en farið verður í hlutafjárútboðið umtalaða. Úlfar Steindórsson stjórnarformaður Icelandair og fyrrum fjármálastjóri Icelandair group, Bogi Nils Bogason og núverandi forstjóri félagsins horfa til þess að semja við lánardrottna um lækkun afborgana og eiga í viðræðum við stjórnvöld um skilmála lánalínu til þrautavara.
Eva Sóley Guðbjörnsdóttir segir: „Samhliða því erum við að ræða við ríkið um lánaskilmála vegna lánalínu til þrautavara, sem félagið gæti nýtt ef rekstrarskilyrði flugfélaga verða mjög erfið til lengri tíma og fjármagnið úr hlutafjárútboðinu dugar ekki til,“ og þá meinar hún líklegast að áhættulutafjáraukningin ætti að nægja Icelandair og grunnsviðsmynd félagsins um að lítið verði flogið fram á næsta vor rætist. Viðræðurnar við stjórnvöld snúast um að Icelandair geti seilst í skattfé almennings til að borga vextina og hugsanlegt tap lánadrottnanna. Hvað gerist ef þetta rætist ekki?
Svo kemur orðrétt í Fréttblaðinu: Spurð hvort að Icelandair óski eftir skuldbreytingu við lánardrottna, þ.e.a.s. að kröfum á flugfélagið verði breytt í hlutafé, segir Eva Sóley að svo sé ekki.
„Viðræðurnar snúast ekki um skuldbreytingu heldur erum við að horfa til þess að styrkja lausafjárstöðu félagsins með því að aðlaga afborganir að áætluðu sjóðsstreymi á meðan félagið flýgur lítið,“ segir Eva Sóley. „Grunnsviðsmyndin byggir á því að afborganir til lánardrottna verði aðlagaðar að áætluðu sjóðsstreymi, hluthafar komi inn með nýtt fjármagn og að félagið geti dregið á lánalínu frá ríkinu ef ládeyðan á markaðnum varir lengur en spár okkar gera ráð fyrir.“
Viðræðurnar við lánardrottna eru flóknar að sögn Evu þar sem Icelandair er lítið flugfélag í alþjóðlegu samhengi. Stærstu lánadrottnarnir geta m.a. verið tregir til að ganga að óskum Icelandair svo að ekki skapist fordæmi í sambærilegum viðræðum við önnur stærri flugfélög.
Eru menn ekki æstir í að hætta meira fé í þetta fínerí?
