Að veifa hinu ranga tré frekar en öngvu
Júlíus Sólnes skrifaði góða grein í Morgunblaðið í gær, þar var farið yfir bábiljur loftslagskirkjunnar um hrun Golfstraumsins og þær hraktar. Halldór Björnsson starfsmaður á Veðurstofunni, sem hefur fengið laun frá skattgreiðendum heima og erlendis fyrir að prédika hrun vistkerfa, hækkun sjávarborðs og nú veikingu Golfstraumsins mótmælir þessum staðreyndum sem Júlíus færir fram.
Þ.31.ágúst s.l. skrifaði ég bloggfærslu v. staðhæfinga Halldórs og sýndi fram á ruglanda hans varðandi Golfstrauminn. Samt galar hann áfram sama stefið og breytir engu þó Júlíus Sólnes ráðherra og prófessor bendi á rangfærslurnar. Halldór situr við sinn keip eins og Bakkabræður forðum og neitar að horfa á sólskinið eins og það er og hvað þarf til að það lýsi inn í hús í stað þess að ætla að lýsa upp með því að bera sólskinið inn í pokum og fötum.
Vegna óskammfeilni Halldórs sem vinnur við að reyna að skapa ótta meðal almennings með því að hampa alröngum tölvulíkönum og koma með spár sem allar reynast rangar, leyfi ég mér að endursegja hluta bloggfærslu minnar um Golfstrauminn frá 1. september s.l:
„Halldór Björnsson fagstjóri veðurs og loftslags hjá Veðurstofu stígur enn á ný fram í tilraun til óttastjórnunar með því að fullyrða, að ef ekki verði brugðist við strax muni Golfstraumurinn hrynja. Í viðtali á Sprengisandi í morgun, kom í ljós að allt er þetta byggt á spálíkönum að sögn Halldórs og nánar inntur eftir dauðadómsspánni varðandi Golfstrauminn kom í ljós að lítil innistæða var fyrir fullyrðingum hans enda kom í ljós að hann er að knýja á um aðgerðir ríkisstjórnarinnar í loftslagsmálum. Þá kemur draugasaga um hrun Golfstraumsins í góðar þarfir.
Hefðu þau spálíkön sem Halldór hefur byggt á gegnum tíðina reynst rétt, væri miðbærinn í Reykjavík undir sjávarborði nokkur hluti stórborga eins og New York og Lundúna væri undir vatni, fjöldi byggðra eyja farin í kaf auk margs annars. Allt hefur þetta reynst rangt og ekki nóg með það heldur glórulaust rugl þó ruglið væri ætíð sveipað kufli loftslagsfræða.
Golfstraumurinn streymir sem risavatnsfall norður hið kalda Atlantshaf og í skóla lærði ég að Golfstraumurinn færi meiri hita með sér en þó að tvær milljónir tonna af kolum væru brennd á hverri mínútu. Vatnsfölllin miklu Missisipi í Bandaríkjunum og Amason í Brasilíu væru bara sprænur miðað við Golfstrauminn og hið mikla Amason næði því ekki að vera einn fimmhundraðasti af umfangi Golfstraumsins.
Golfstraumurinn er slíkur ógnarkraftur þegar hann streymir úr Mexíkó flóanum norður Atlantshafið að það er engin mannlegur máttur sem hefur þar eitthvað að segja eða getur um breytt. Áætlað er að það séu um 100 þúsund milljónir tonna af vatni sem streymi úr Mexícóflóanum á hverri klukkustund og án hans mundi Ísland, England, Þýskaland og hluti Frakklands vera með álíka loftslag og Labrador í Kanada eða eins og stóð í kennslubókinn minni forðum lönd sem yrðu byggð af Eskimóum.
Gamla kennslubókin mín var gefin út 1964 í Osló. Þar var fjallað um að Golfstraumurinn væri mismunandi sterkur og þegar mildur vetur væri í New York eða norðarlega í Bandaríkjunum væri talað um að Golfstraumurinn hefði skipt um stefnu eða væri að styrkjast en hann væri að veikjast þegar veturnir væru kaldir á þessum slóðum. Umræðan er ekki ný, en árið 1964 fyrir rúmum 60 árum, hvarflaði ekki að nokkrum að maðurinn hefði eitthvað með þetta að gera. Nú halda loftslags Halldórar heimsins því fram að við stjórnum veðrinu og með nýjum og auknum sköttum megi ráða við allan vanda.
Er ekki kominn tími til að spara í ríkisrekstrinum með því að segja Halldóri og öðrum loftslagspúkum og óttastjórnendum upp vinnunni, þeir eru hvort eð er ekki að gera neitt sem skiptir máli.“
