Það er orðinn nánast fastur liður í þjóðfélagsumræðum tvisvar á ári að umræður hefjist um neyðarástand á heilbrigðisstofnunum samfélagsins. Það gerist í aðdraganda sumarfría og þegar fjárlagafrumvarp er tekið til umræðu á Alþingi. Þannig hefur þetta verið í áratug og jafnvel lengur.
Það var hægt að skilja þetta fyrstu árin eftir hrun en ekki lengur.
Það er eins og aldrei sé tekizt á við grundvallarvanda í heilbrigðiskerfinu.
Á ítrekuð vandamál af þessu tagi í einkarekstri væri litið sem merki um óhæfa stjórnendur. Í þessu tilviki eru þeir stjórnendur sem ábyrgðina bera stjórnmálamenn og æðstu embættismenn.
Styrmir Gunnarsson, f.v. Ritstjóri Morgunblaðsins
Það er ýmislegt sem bendir til að á síðasta aldarfjórðungi eða svo hafi verið teknar rangar ákvarðanir um vissa meginþætti í þróun heilbrigðisþjónustunnar. Það getur t.d. átt við um sameiningu þeirra þriggja spítala, sem störfuðu í Reykjavík í einn, þ.e. sameiningu Landspítala, Landakots og Borgarspítala.
Nú er hrunið ekki lengur handhæg skýring.
Getur verið að svokölluð „mannleg mistök“ eigi hér hlut að máli?
Eitt er víst:
Þjóðin er áreiðanlega búin að fá nóg af þessum sömu umræðum ár eftir ár.
Það er hægt að gera þá kröfu til stjórnmálamanna og æðstu embættismanna að þeir taki til hendi og leysi þennan ítrekaðavanda.