Oligarkalöndin og hinn óþægilegi sannleiki

Í Rússlandi er klíka í Kreml með völd í hendi og deilir þeim með oligörkum. Samt er landið kallað lýðræðisríki því að reglulega er pólitíska elítan endurnýjuð í kosningum. Þjóðin virðist að miklu leyti hæstánægð með fyrirkomulagið og telur gjarnan að gagnrýni sé merki um þjóðóhollustu. Þeir sem gagnrýna Pótemkintjöld lýðræðisins og kerfislæga spillingu eru hundeltir og sumir drepnir. Andstaða gegn valdinu á erfitt uppdráttar og upplýsingar til almennings eru mikið til einhliða áróður.

Ásgeir Jónsson, Seðlabankastjóri 

Ásgeir Jónsson, Seðlabankastjóri var í reynd að lýsa svipuðu samfélagi í viðtali við Stundina. Íslandi er meira og minna stjórnað af hagsmunahópum, sagði hann. Það er áferðamunur á Íslandi og Rússlandi. Hér ráða óligarkarnir en hafa pólitíska skósveina til þess að útfæra vald sitt og fá þá til að tryggja einokunarstöðu, viðhalda þjófnaði á þjóðarauð, veikja saksóknara og Umboðsmann Alþingis með fjársvelti, lama eftirlitsstofnanir, slátra öðrum óþægum eins og embætti Skattrannsóknarstjóra. Hjólað er í embættismenn ef þeir eru ekki hlýðnir jafnvel með ofbeldistilburðum í húsakynnum Alþingis.

Hér er fjömiðlum misbeitt gengdarlaust fyrir sérhagsmuni peningavaldsins og milljörðum varið í því skyni. Ef blaðamenn standa í lappirnar og benda á misfellur, spillingu og meinta glæpi er vaðið í fjölmiðilinn og blaðamenn með offorsi. Einstaka blaðamenn verða fyrir stöðugum ögrunum með duldum hótunum, þeir eru hundeltir, ófrægðir og það er setið um heimili þeirra.
Þrátt fyrir allt þetta er því haldið fram að Ísland sé lýðræðisríki – eins og Rússland. Eins og Tyrkland Erdogans, sem á met í fangelsun blaðamanna og öðrum ofsóknum.

Fólk verður að fara að vakna til vitundar

Þjóðarstolt hindrar að Íslendingar horfist í augu við sannleikann um að þeir lifi í gerspilltu óligarkasamfélagi þar sem peningavaldið fer sínu fram með ofbeldi. Það er engin grímuskylda á misnotkunina – hún er grímulaus og öllum sjáanleg sem hafa uppburði í sér til að snúa hausnum í rétta átt og hafa þor og kjark til að horfast í augu við skrímslið.

Mér finnst mikil saga fólgin í því hvernig menn bregðast við sannleikskorninu frá Seðlabankastjóra. Allir sem hafa tjáð sig í mín eyru um þessi orð hans taka fram að „sá hafi nú aldeilis grafið sér gröf“– „hann hefur málað skotskífu á sjálfan sig“ – „nú verður hann tekinn niður“.
Því er er tekið sem gefnum hlut að Ásgeir hafi kallað yfir sig eldtungur drekans og gott ef ekki hálfgildings gefið í skyn að hann geti sjálfum sér um kennt ef hann hlýtur brunasár.

Íslandsdeild Transparicy International segir að hagsmunaöflin séu í langvarandi herför gegn samfélaginu. Það er rétt. Peningavaldið er í stríði við þjóðina. Bubbi Morthens undrast þögnina um ofbeldið í áhrifamiklum pistli. Sú undrun er réttmæt. Ofbeldi þrífst í skjóli þagnarinnar. Ofbeldi viðgengst þegar óttinn lamar fólk til aðgerðaleysis. Gleymum því ekki að þögn og aðgerðaleysi eru form samsektar sem Hannah Arendt greindi sem lágkúru illskunnar.

Undir hljóðu yfirborði er herferðin gegn þjóðinni í fullum gangi. Fólk verður að fara að vakna til vitundar um það stríð og grípa til varna. Verja og virkja lýðræðið og skapa samfélag sáttar, réttlætis og frelsis til orða og athafna.

Þangað til erum við óligarkaland.