Munur á lágtekjumörkum eftir búsetu
Um 12,5% fólks 35-44 ára neituðu sér um tannlæknaþjónustu 2021 vegna kostnaðar. Hlutfallið var 6,9% þegar horft er til allra á landinu. Rúmlega 12% þeirra sem bjuggu í dreifbýli 2021 voru undir lágtekjumörkum en 8,1% á höfuðborgarsvæðinu.
Niðurstöður benda til þess að fjöldi fullorðinna á heimili virðist hafa lykiláhrif á fjárhag heimilis og að börn hafi fyrst og fremst áhrif á fjárhag ef aðeins einn fullorðinn býr á heimilinu. Heimili einstæðra foreldra og einmenninga eru því líklegust til þess að búa við fjárhagsþrengingar. Auk þess virðist staða á húsnæðismarkaði hafa áhrif en fjárhagsstaða þeirra sem búa í leiguhúsnæði er almennt verri en þeirra sem búa í eigin húsnæði. Heimili einstæðra foreldra eru líklegust til þess að vera í leiguhúsnæði og einmenningsheimili næstlíklegust.
Hlutfall undir lágtekjumörkum hefur ekki breyst mikið á heildina litið á tímabilinu 2016 til 2019 en þegar horft er til einstakar heimilisgerðir sést að lágtekjuhlutfallið hefur hækkað hjá einstæðum foreldrum en lækkað eða ekki breyst hjá öðrum heimilisgerðum. Árið 2019 voru 37,5% einstæðra foreldra undir lágtekjumörkum samanborið við 13,7% heimila þar sem einn barnlaus fullorðinn bjó, 8,4% heimila tveggja fullorðinna með börn og 6,5% heimila tveggja eða fleiri barnlausra fullorðinna. Íþyngjandi húsnæðiskostnaður er algengastur meðal einstæðra foreldra, eða 36,3%, og næstalgengastur á einmenningsheimilum, eða 23,4%. Af heimilum tveggja fullorðinna með börn eru 10,6% með íþyngjandi húsnæðiskostnað og 6,4% heimila tveggja eða fleiri barnlausra fullorðinna.
Þessar niðurstöður og fleiri má sjá í nýuppfærðum bráðabirgðatölum úr Lífskjararannsókn Hagstofu Íslands.