Ríkislögreglustjóri hafnar ásökunum um að hafa brugðist dóttur viðmælanda Mannlífs.

Fram kemur á vef Lögreglunnar að Síðastliðinn föstudag er birt á forsíðu Mannlífs, 12. tölublað, 2. árgangur sem og á heimasíðu Mannlífs, https://www.mannlif.is, viðtal undir fyrirsögninni „Ríkislögreglustjóri brást dóttur minni“. Ábyrgðarmaður texta viðtalsins er tilgreind Ragnhildur Aðalsteinsdóttir.
Vegna þessa vill embætti ríkislögreglustjóra koma á framfæri eftirfarandi andsvörum:
Fram til maímánaðar ársins 2014 fór ríkislögreglustjóri með skipunarvald hvað varðar aðra lögreglumenn en yfirlögregluþjóna og aðstoðaryfirlögregluþjóna, sem skipaðir voru af ráðherra, og fór því með skipunarvald lögreglumannsins sem um ræðir í umfjölluninni.
Ákvörðun um að veita lausn frá störfum tímabundið eða endanlega, sbr. 1. mgr. 26. gr. og 1. mgr. 31. gr. laga nr. 70/1996 er skipunarvaldshafa. Um tímabundna lausn frá embætti um stundarsakir sem til álita gat komið í tilviki lögreglumannsins byggir á 2. málslið 3. mgr. 26. gr. laga nr. 70/1996. en þar segir efnislega með vísan til 1. málsliðar 3. mgr. að veita megi embættismanni lausn tímabundið ef hann er grunaður um háttsemi sem hefði í för með sér sviptingu réttinda skv. 68. gr. almennra hegningarlaga.
Samkvæmt 68. gr. almennra hegningarlaga má, ef opinber starfsmaður fremur refsiverðan verknað, svipta í sakamáli á hendur honum réttinum til að rækja starfann ef hann telst ekki lengur verður eða hæfur til þess. Í ákvæðinu er ekki gerður greinarmunur á því hvort umræddur verknaður er framinn í starfi eða utan þess.
Er mál þetta kom upp árið 2011 fór embætti ríkislögreglustjóra þess á leit við ríkissaksóknara í tilefni af umfjöllun um málið í DV að fá afhent rannsóknargögn málsins til þess að unnt væri að taka ákvörðun um hvort leysa skyldi lögreglumanninn frá embætti um stundarsakir eða að fullu. Embættið fékk fyrst fregnir af málinu í fjölmiðlum og átti frumkvæði að því að óska upplýsinga um málið frá ríkissaksóknara, en embættinu hafði ekki verið tilkynnt um málið, eins og venja hafði verið. Ríkissaksóknari hafnaði erindi embættis ríkislögreglustjóra með vísan til heimildarskorts í lögum og fékk því embættið ekki rannsóknargögn málsins.
Embætti ríkislögreglustjóra ítrekaði ósk sína um afhendingu allra gagna málsins og benti jafnframt á að synjun ríkissaksóknara væri stefnubreyting frá því sem áður hafði tíðkast um afhendingu gagna í kærumálum á hendur lögreglumönnum.
Þar sem embætti ríkislögreglustjóra var synjað um rannsóknargögn var ekki grundvöllur til að byggja á að mati embættisins ákvörðun samkvæmt lögum nr. 70/1996 um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins um hvort leysa bæri lögreglumanninn frá embætti. Ríkissaksóknara var gerð grein fyrir þessu.
Þá er rétt að benda á að ríkar kröfur eru gerðar til stjórnvalda um vandaðan undirbúning og meðferð mála embættismanna sem lúta að lausn frá embætti um stundarsakir eða að fullu. Um það vísast meðal annars til laga nr. 70/1996 um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins, dóma Hæstaréttar Íslands og álita Umboðsmanns Alþingis.
Þá ritaði ríkislögreglustjóri innanríkisráðuneytinu bréf 21. nóvember 2011 vegna stefnubreytingar ríkissaksóknara, sem fram til þessa hafði haft heimild til og fengið aðgang að upplýsingum og gögnum sem embættið hafði talið nauðsynlegt til að rækja þessar embættisskyldur og innanríkisráðherra kynnt að sökum synjunar ríkissaksóknara væri ríkislögreglustjóra gert ómögulegt að gegna embættisskyldum sínum í máli þessu. Mál þetta var borið upp við innanríkisráðuneytið þar sem ákvörðun ríkissaksóknara hafði fordæmi varðandi önnur mál er kynnu að þarfnast ákvörðunar ríkislögreglustjóra og honum er að lögum skylt að fara með.
Þá skal tekið fram að vegna alvarleika málsins beindi embætti ríkislögreglustjóra því til þáverandi lögreglustjóra höfuðborgarsvæðisins, með bréfi 8. nóvember 2011, að meta hvort hann leysti lögreglumanninn undan vinnuskyldu, en það er á forræði lögreglustjóra að ákveða um tilfærslu í starfi og við hvaða verkefni og á hvaða starfsstöð lögreglumaður starfar. Samkvæmt lögum um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins er greinarmunur á þessum úrræðum og því að leysa embættismann frá embætti. Þá fara lögreglustjórar með stjórn lögregluliðs, hver í sínu umdæmi. Þeir annast daglega stjórn og rekstur lögreglunnar í umdæminu og bera ábyrgð á framkvæmd lögreglustarfa innan þess.
Ríkissaksóknari felldi niður mál lögreglumannsins.
Með vísan til ofanritaðs er því hafnað að ríkislögreglustjóri hafi brugðist dóttur viðmælanda með þeim hætti sem fyrirsögnin gefur til kynna.