The Post: Þörf áminning um mikilvægi frjálsra fjölmiðla

Kvikmyndin The Post, sem fjallar aðallega um Washington Post og birtingu Pentagonskjalanna um Víetnamstríðið, og sýnd var í kvikmyndahúsum hér í vetur er þörf áminning um mikilvægi frjálsra fjölmiðla. 

Sú áminning er ekki sízt mikilvæg nú á dögum, þegar fjölmiðlar eiga undir högg að sækja vegna breytts rekstrarumhverfis, tæknibreytinga og atlögu núverandi íbúa Hvíta Hússins að þeim.
Katherine Graham, þáverandi útgefandi Washington Post er aðalhetja myndarinnar og augljóslega með réttu. Hún er kona í lykilstöðu á tímum karlaveldis og tekur erfiðar en réttar ákvarðanir á sama tíma og karlarnir í kringum hana færa fram gamalkunnug rök fyrir því að birta ekki.
Hótanirnar sem hún verður fyrir eru þekktar og í raun og veru daglegt brauð í fjölmiðlaheiminum, hvort sem er hjá milljónaþjóðum eða örþjóðum.
Myndin veitir líka innsýn í tengsl fjölmiðlafólks og stjórnmálamanna í Bandaríkjunum, sem líka eiga sér hliðstæður hjá öðrum þjóðum. Hinn þekkti ritstjóri Washington Post, Benjamin Bradlee var einkavinur John F. Kennedy og var reglulegur gestur í Hvíta Húsinu í hans tíð. Katherine Graham sjálf þekkti vel Róbert McNamara, þáverandi varnarmálaráðherra Bandaríkjanna og leit á hann sem vin sinn.
Sem dæmi um slík tengsl má nefna að á árum heimsstyrjaldarinnar síðari voru ritstjórar Lundúnablaðanna sumra, reglulegir gestir í Downingstræti 10, snæddu kvöldverð með Churchill og fóru síðan og skrifuðu leiðara í blöðin, sem út komu daginn eftir.
Veröldin er lítil. Fyrir 20 árum átti umsjónarmaður þessarar síðu samtal við Donald Graham, son Katherine Graham, en sonurinn hafði þá tekið við sem útgefandi blaðsins. Það var Bryndís Schram, þá sendiherrafrú í Washington, sem hafði forgöngu um það samtal.
Ég hafði orð á því við Donald Graham að ég hefði daginn áður, ásamt eiginkonu minni, átt samtal við konu að nafni Kay Redfield Jamison, sem hefði farið svo fallegum orðum um móður hans.
Viðbrögð Donalds Graham voru þessi:
„Hún Kay var svo góð við hana mömmu. Hún fór svo oft með henni í bíó.“
Kay Redfield Jamison er höfundur bókarinnar An Unquiet Mind – A Memoir of Moods and Madness, sem lýsir geðhvarfasýki hennar sjálfrar. Bókin hefur komið út á íslenzku og heitir Í róti hugans.
Eiginmaður Katherine Graham, Philip Graham, átti við geðröskun að stríða og fyrirfór sér. Í myndinni er því lýst hvernig karlarnir í kringum Katherine tipla á tánum í kringum andlát hans og hvernig hún tautar við sjálfa sig: Af hverju segja þeir ekki eins og var að hann framdi sjálfsmorð.
Í desembermánuði sl. framdi annar sonur Katherine og Philip Graham sjálfsmorð.
Í fyrrnefndu samtali við Kay Redfield Jamison í Washington í marz 1998 hafði hún orð um að þeir einir hefðu áhuga á geðheilbrigðismálum, sem hefðu kynnzt þeim af sjálfum sér eða í fjölskyldum sínum. Segir Styrmir Gunnarsson f.v. ritstjóri Morgunblaðsins.