Ég las athygliverðar hugleiðingar Jóns Ólafssonar tónlistarmans þar sem hann veltir því fyrir sér hvort ekki sé kominn tími á nýjan hugsunarhátt hjá íslenskum ráðamönnum og almenningi.
Jón Ólafsson fjallar um hræðilegu hnífaárásina sem var á Menningarnótt þar sem unglingsstúlka, barn að aldri, lést eftir að hafa verið stungin til bana með hnífi og tveir til viðbótar slösuðust. Tvær vopnaðar árásir voru að auki um helgina þar sem morðvopnum var beitt.
Ég tek undir hvert orð í grein Jóns Ólafssonar sem ég leyfi mér að birta hér að neðan, en eftir lesturinn situr eftir sú spurning: Hvar eru ráðamenn þjóðarinnar, hvað er dómsmálaráðherra eiginlega að hugsa. Að voga sér að leyfa það að unglingar og börn geti verið vopnuð hnífum og öðrum vopnum í borginni án þess að neinum viðurlögum eða aga sé beitt, er algjörlega út í hött! Agaleysið í þjóðfélaginu er stórt vandamál. Hví í ósköpunum setur dómsmálaráðherra ekki strax neyðarlög þar sem viðurlög við því að bera hníf eða önnur vopn séu 500.000 krónur í sekt. Hversu margir myndu þá voga sér að bera vopn innan um börnin okkar með tilheyrandi áhættu á morðum eins og reynslan undanfarið hefur kennt okkur. Hvað hefur ungt fólk og börn með það að gera að vera vopnuð morðvopnum á litla Íslandi?
Kerfið hefur brugðist, samfélagið virkar ekki
Jón Ólafsson skrifar: „Þetta er eins hræðilegur atburður og hægt er að ímynda sér og hugur okkar allra er hjá fjölskyldu og aðstandendum stúlkunnar. Þetta er þyngra en tárum taki. Gerandinn er unglingspiltur og hann fæddist ekki fullur af illum anda, það er alveg á hreinu. Ekki dettur mér í hug að verja gjörðir hans en spyr samt: hvar liggur ábyrgðin?“
„Alltof margir þurfa að vinna miklu meira en góðu hófu gegnir og fyrir vikið vafra börnin að mestu sjálfala um án þess að hljóta þá hlýju og uppeldi sem þau þarfnast. Að sama skapi eru velferðarsviðin ekki að fúnkera nógu vel og á hverjum degi heyrum við um ungt fólk sem ýmist tekur líf sitt; fær ekki viðeigandi úrræði við fíkni- eða geðsjúkdómum eða er vísað frá um helgar þegar þau leita á náðir sjúkrastofnana,“ segir hann og bætir við að fangelsin séu yfirfull og öllum sé þar hrúgað saman, fíklum, geðsjúkum og forhertum glæpamönnum.
Ég gubba hreinlega
Á meðan staðan er svona er einstaka þingmönnum efst í huga og mikilvægast að koma hvítvíni í verslanir svo ríka fólkið þurfi ekki í Ríkið til að ná sér í drykkjarföng með humrinum. Ég gubba hreinlega, Það þarf að skera þetta kerfi upp svo fólk geti verið með börnunum sínum og sé ekki að drepa sig á vinnu alla daga. Það þarf að forgangsraða hlutunum öðruvísi.
Það þarf meiri jöfnuð í samfélaginu og ég skora á forráðamenn þjóðarinnar að taka þennan hörmulega atburð mjög alvarlega, líta í eigin barm og spyrja sig sjálfa hvort þeir geti mögulega lagt eitthvað af viti á vogarskálarnar til að þoka málum í aðrar og betri áttir en þessar sem nú vísa fólki til glötunar. Kerfið hefur brugðist, samfélagið virkar ekki sem skyldi og það er ekki tilviljun. Illa hefur á málum verið haldið alltof víða og afleiðingarnar koma betur og betur í ljós. Er ekki kominn tími á nýjan hugsunarhátt á Íslandi?“ Segir Jón Ólafsson.
