Hæstiréttur kvað upp dóm í máli er varðaði kröfu manns um greiðslu skaða- og miskabóta úr hendi Ríkisútvarpsins ohf. og sýknaði RÚV í málinu. Maðurinn hafði hinsvegar unnið málið í héraði en áfrýjaði málinu.
Voru kröfurnar reistar annars vegar á því að hann hefði mátt sæta einelti af hálfu yfirmanns í starfi sínu hjá Ríkisútvarpinu ohf. og hins vegar á því að uppsögn hans úr starfi hefði verið ólögmæt. Fjallað var um málið m.a. á vísi.is þar sem að málið var reifað opinberlega .
Hæstiréttur taldi að hvorki hefði verið sýnt fram á að tiltekin háttsemi þess yfirmanns sem í hlut átti né að þeir ágallar sem voru á meðferð kvörtunar mannsins um einelti hefði falið í sér einelti á vinnustað.
Þá hefði ekki verið sýnt fram á að ágallar á meðferð kvörtunarinnar hefðu haft í för með sér fjártjón fyrir manninn eða að þeir væru þess eðlis að miskabótaábyrgð yrði felld á Ríkisútvarpið ohf. vegna þeirra.
Að því er varðaði uppsögn á ráðningarsambandi á milli aðila vísaði Hæstiréttur til þess að um opinber hlutafélög, líkt og Ríkisútvarpið ohf., giltu almennt ekki reglur opinbers starfsmannréttar þótt frá því kynnu að vera undantekningar.
Óumdeilt væri að uppsögnin hefði verið vegna aðhaldsaðgerða í rekstri Ríkisútvarpsins ohf. og liður í hópuppsögn af því tilefni. Hefði ekki verið sýnt fram á annað en að þær forsendur hefðu verið málefnalegar eins og rekstrinum hefði verið háttað.