,,Hef bara ekki eirð í mér til að höndla svona síendurtekinn og skammarlausan fávitaskap. Ég á betra skilið — rétt eins og þjóðin öll á betra skilið“
Jæja gott fólk. Af því ég hef heyrt frá nokkrum í dag og ég veit að ástandið er svolítið tvísýnt með strandveiðar í sumar má ég til með að lýsa aðeins aðstæðum hér á þingi eins og staðan er í dag.
Ein ömurlegasta drullutaktík stjórnmálanna er að búa til vandamál til þess eins að geta litið vel út þegar maður leggur til lausnina á síðustu stundu. Í gær lagði Lilja Rafney Magnúsdóttir, formaður Atvinnuveganefndar, fram frumvarp sem ætlað er að leysa vandamál sem væri ekki til staðar ef hún sjálf hefði einhverntímann á síðustu árum samþykkt að gera hlutina vel. Athugið að þetta gerist eftir að starfsáætlun Alþingis hefur verið tekin úr þingi fyrir þinglok, og næstum tveimur mánuðum eftir að fresturinn til að leggja fram ný mál var liðinn.
Þannig er að strandveiðikerfið er gríðarlega vel heppnað, bæði til nýliðunar í sjávarútvegi og til að bæta stöðu byggða sem fiskveiðistjórnunarkerfið og samþjöppunin þar hafa lagt í rúst. En, standveiðarnar á ótrúlega lítinn hluta af heildarkvótanum, og hefur þetta þau áhrif að það er barátta á hverju ári að tryggja að það megi stunda strandveiðar í meira en 45 daga.
Nú, eðlileg lausn á þessu væri að auka á kvótann sem fer í strandveiðarnar. Þetta er það lítill hluti af heildinni að stóru útgerðirnar geta varla kvartað — nokkur þúsund tonn til eða frá til að tryggja afkomu heilla byggða.
En nei. Í stað þess að gera þetta almennilega hefur Lilja Rafney trekk í trekk komið með tímabundnar skyndilausnir til eins árs í senn, lagt þær fram á síðustu stundu, og verið svo ógeðslega hissa þegar allt Alþingi er ekki skyndilega tilbúið til að varpa öllum öðrum málefnum, jafnvel málum sem hafa verið í vinnslu í hálft ár, út um gluggann til að hún geti litið út eins og hetjan sem hún er alls ekki.
Sko, ég er að hætta í pólitík á næstunni, og það er að hluta til vegna þess að ég hef bara ekki eirð í mér til að höndla svona síendurtekinn og skammarlausan fávitaskap. Ég á betra skilið — rétt eins og þjóðin öll á betra skilið.
Staðan er eftirfarandi: þinglokasamningar eru í gangi, það er allt í steik vegna þess að Miðflokkurinn er að beita sínum týpísku fýlukalla klaustursdónatöktum til að halda þinginu gíslingu þangað til ég veit ekki hvað, en smám saman er allt fullorðna fólkið að færast nær því að vera með einhverskonar drög um samkomulag.
Trúið mér þegar ég segi að það hjálpar ekki neinum hið minnsta þegar Lilja Rafney, sem er, athugið vel, formaður Atvinnuveganefndar, sem er sú fastanefnd Alþingis sem hefur með fiskveiðilöggjöfina að gera, allt í einu fattar á síðustu dögum þingsins að hún hafi enn eitt árið sleppt því að vinna vinnuna sína.
Nú vill svo til að ég er algjörlega 100% með strandveiðisjómönnum í liði í þessu máli. Það er ekki af ástæðulausu sem ég hef nokkrum sinnum gargað mig hásan út af kjánalegum reddingum á síðustu stundu á þessu kerfi, og hef auk þess lagt fram ýmsar tillögur bæði formlega og óformlega í gegnum árin sem snúa að því að reyna að gera það betra.
En höfum það algjörlega á hreinu, að þetta klúður sem nú hefur skapast skrifast 100% á Lilju Rafney Magnúsdóttur. Það mun ekki standa á mér eða Pírötum að laga þetta klúður enn einu sinni eftir hana, ef stjórnarmeirihlutinn drullast til að hysja upp um sig og setja málið á dagskrá. En ég ætla ekki að láta bjóða mér þá söguskýringu sem Lilja sjálf virðist vera að reyna að koma af stað, að það sé vegna þess að stjórnarandstaðan sé ekki til í að redda þessu, sem þetta er ekki forgangsmál núna í þinglokum.
Ef það hljómar eins og ég er pínu pirraður gæti hugsast að það sé til skýring á því. Í öllu falli finnst mér fínt að þetta sé haft eins skýrt og hægt er, vegna þess að ég trúi því að standveiðisjómenn eigi það inni hjá okkur að það sé ekki verið að bulla í sér.
Vonandi getum við klárað þetta núna, og vonandi munu komandi kosningar skila nýjum formanni Atvinnuveganefndar og nýjum Sjávarútvegsráðherra, sem eru til í að laga gallana í þessu annars stórfína kerfi af einhverri alvöru.
