,,Ég hafði álit á þeim báðum. Það var þá. Ekki lengur. Þessu fólki mun ég aldrei treysta til nokkurs hlutar framar. Aldrei. Þau eru mannleysur“
Það er ömurlegt að hafa árum saman barist fyrir áhrifum kvenna – með þeirri röksemd að áhrif kvenna skipti máli og muni leiða til góðs, það þurfi að breyta karllægri stjórnsemi og feðraveldishugsun með því að koma konum til valda.
En svo komast þær í stólana, og hvað gerist? Allt of margar þeirra (ekki allar en of margar) fara að aðlaga sig því sem fyrir er, taka upp sömu orðræðuna og reyna að standast samanburð við karlana á þeirra forsendum. Með öðrum orðum, þær breyta engu. Slíkar konur eru ekki þess verðar að aðrar konur veiti þeim brautargengi á forsendum mannúðar og kvenlegra stjórnarhátta.
Vituð þér enn eða hvað!
Þvílíkt og annað eins dáðleysi hefur ekki lengi sést í íslenskri pólitík. Þessu fólki er ekki treystandi fyrir neinu. Barnamálaráðherrann sem svo kallar sig, á harða flótta og felur sig eins og hugleysingi á bak við dómsmálaráðherrann. Forsætisráðherrann þvaðrar um almennar leikreglur þegar bænaraugu barnanna stara á hana.
Bænaraugu barnanna sem eru hér NÚNA, en stjórnvöld ætla að reka úr landi í miðjum heimsfaraldri, á vit ótta og óöryggis, á vit hættunnar sem fjölskyldufaðirinn á yfir höfði sér. – Með þessu fólki vann ég þegar ég sat á þingi fyrir nokkrum árum.
Ég hafði álit á þeim báðum. Það var þá. Ekki lengur. Þessu fólki mun ég aldrei treysta til nokkurs hlutar framar. Aldrei. Þau eru mannleysur.
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10222988355167750&id=1545379063
