,,Frekar nöturlegur vitnisburður um menntunarstig háskólanna okkar“

Ég ætla ekki að endurtaka neitt af því sem ég hef áður sagt um ábyrgðarleysi og stjórnleysi hér á landi, að frátöldum Seðlabankanum, sem í fyrst skipti í lýðverldissögunni reynir nú að stjórna peningamálum af ábyrgð sjálfstæðs ríkis. Eins og Seðlabanki sjálfstæðs lýðveldis með agavanda íbúanna, mætir bankinn þá bæði skilningsleysi stjórnvalda og almennings.

Undanfarin ár hafa stjórnvöld á Íslandi lagt hugsjón fyrir lífsöryggi almennings í landinu til hliðar, en tilbeðið stjórnleysi gagnvart heilbrigðuskerfi og eldri borgurum landsins, til að leika frelsandi hjálparhönd gagnvart erlendu fólki, sem enga þekkingu hefur á lífsháttum okkar, siðum eða venjum okkar litla samfélagi.

Nú þegar er staða mála orðin slík að verulegur hluti þjóðarinnar treystir sér ekki til að fara að kvöldi til út á skemmtistaði eða matsöluhús í höfuðstað landsins, af ótta við glæpagengi sem sögð eru vera hér til staðar og lögreglan hefur staðfest að svo sé.

Nú þegar hefur á fáum árum komið hingað til dvalar nokkur þúsund útlendinga, sem hafa eins og einn orðvar maður sagði við mig:

– Þeir hafa margir meiri þjálfun í að drepa og limlesta fólk en að sýna kurteisi og umburðarlindi.

Þetta lið sem þegar er komið getur á svipstundu verið komið með einhver þúsundir manna undir vopn og tekið öll völd í landinu, því við höfum enga þjálfun í að verjast sem samhent lið. Þjóðin má þakka fyrir hvern dag sem ekkert slíkt gerist, en öryggi þjóðarinnar í eigin landi er því miður farið. –

Ég hef mikið hugsað um þessi orð margsinnis og velt fyrir mér þessum þáttum. Þegar ég fór að horfa í eigin barm og skoða atferli mitt undanfarin 2 ár, varð mér ljóst að ég geng ekki lengur um á Íslandi í öryggi eins og heima. Ég er meðvitaður um að ég er á óöruggu svæði og gæti því varúðar.

Ég er ekki með þessu að segja að ég reikni með að útlendingar hér vopnist. En af því að ég veit hvernig atvinnulíf þjóðarinnar er saman sett, veit ég að gjaldeyrissköpun ríkissjóðs stendur ekki undir því álagi sem þegar hefur verið lagt á útgjaldaliði, hvað þá ef verulega bætist við innflutning á flóttafólki.

Það er margbúið að vara okkur við að samdráttur sé framundan víðast hvar í Evrópu og öðrum viðskiptalöndum okkar. Alla tíð hefur það verið tryggur fylgifiskur samdráttar erlendis, að vöruverð hefur hækkað hér og samdráttur orðið í vörusölu og svo mun verða enn.

Einnig er ljóst að lánsfjármagn mun dragast verulega saman, því á undanförnum árum hafa mörg stórfyrirtæki gefið út stóra verðbréfaflokka, með veði í öðrum verbréfaflokkum, en þessir nýju verðbréfaflokkar seljast hægt, því ef verbbréf fara að falla í óskipulögðum samdrætti t. d. í framleiðslugreinum, er lítið traust í veði í öðrum skuldabréfaflokki. Hann gæti hrunið líka.

Í COVID ástandi undanfarinna ára hafa Seðlabankar víða um heim aukið verulega seðlaprentun í því augnamiði að halda atvinnulífinu á floti. Þeir hafa ekki endalausa möguleika á slíku, svo ekki er fyrirsjáanlegt hvaðan nýtt fjármagn ætti að koma. Með samdrætti í atvinnulífi þarf verðbréfamarkaðurinn líka að draga saman seglin. Það er hins vegar flókið verkefni sem hefur margar slysagildrur.

Í þessari stöðu er alveg augljóst að erlent fólk sem hingað hefur sótt, og mun sækja, mun verða fyrir verulegu tekjutapi og upplifa sig eins og utangarðs. Slíkt er óhjákvæmilegt með allan þann fjölda sem hingað hefur verið stefnt og stjórnvöld í hugsunarleysi veitt hér landvist, án þess að gera sér grein fyrir þanþoli velferðarsviðs þjóðarinnar. Það er þekkt að þegar erfiðleikar steðja að, víkur kurteisi og nærgætni til hliðar og fólk reynir að verja sig eins og það kann. Það gæti orðið endir á stjórnun landsmanna á landi. Enginn erlendur herafli gæti komið hér til hjálpar, því aðeins væri um að ræða innanlands átök en ekki innrás frá öðru ríki eða landi.

Ég er feginn að eiga stutt eftir og ég öfunda landsmenn ekki af framtíðinni.